به نام خدا حمد و سپاس خدايی را كه در يگانگي خود بلند مرتبه، و در تنهايي و فرد بودنش نزديك است. در قدرت و سلطه خود با جلالت و در اركان خود عظيم است. علم او به همه چيز احاطه دارد در حالي كه در جاي خود است، و همه مخلوقات با قدرت و برهان خود تحت سيطره دارد. هميشه مورد سپاس بوده و همچنان مورد ستايش خواهد بود. صاحب عظمتي كه از بين رفتني نيست. ابتدا كننده و بازگرداننده اوست و هر كاري به سوي او باز مي گردد. به وجود آورنده بالا برده شده ها (آسمان ها و افلاك) و پهن كننده گسترده ها (زمين)، يگانه حكمران زمين ها و آسمان ها، پاك و منزّه و تسبيح شده، پروردگار ملائكه و روح، تفضّل كننده بر همه آنچه خلق كرده، و لطف كننده بر هر آنچه به وجود آورده است. هر چشمي زير نظر اوست ولي چشم ها او را نمي بينند. كَرم كننده و بردبار و تحمّل كننده است. رحمت او همه چيز را فرا گرفته و با نعمت خود بر همه آنها منت گذارده است. در انتقام گرفتن خود عجله نمي كند و به آنچه از عذابش كه مستحقّ آنند مبادرت نمي ورزد. باطن ها و سريره ها را مي فهمد و ضماير را مي داند، و پنهان ها بر او مخفي نمي ماند و مخفي ها بر او مشتبه نمي شود. او راست احاطه بر هر چيزي و غلبه بر همه چيز و قوّت در هر چيزي و قدرت بر هر چيزي، و مانند او شيئي نيست. اوست به وجود آورنده شي (چيز) هنگامي كه چيزي نبود. دائم و زنده است، و به قسط و عدل قائم است. خداوندي جز او كه با عزت و حكيم است نیست. بالاتر از آن است كه چشمها او را درك كنند ولي او چشمها را درك مي كند و او لطف كننده و آگاه است. هيچكس نمي تواند با ديدن به صفت او راه يابد، و كسي به چگونگي او از سر و آشكار دست نمي يابد، مگر به آنچه خود خداوند عزوجل راهنمايي كرده است. گواهي مي دهم به او كه اوست خدا، خدايي كه قُدس و پاكي و منزّه بودن او روزگار را پر كرده است. او كه نورش ابديّت را فرا گرفته است. او كه دستورش را بدون مشورتِ مشورت كننده اي اجرا مي كند و در تقديرش شريك ندارد و در تدبيرش كمك نميشود. آنچه ايجاد كرده بدون نمونه و مثالي تصوير نموده و آنچه خلق كرده بدون كمك از كسي و بدون زحمت و بدون احتياج به فكر و حيله خلق كرده است. آنها را ايجاد كرد پس به وجود آمدند و خلق كرد پس ظاهر شدند. پس اوست خدايي كه جز او خدايي نيست. صنعت او محكم و كار او زيباست. عادلي كه ظلم نمي كند و كرم كننده اي كه كارها به سوي او باز مي گردد. شهادت مي دهم اوست خدايي كه همه چيز در مقابل عظمت او تواضع كرده و همه چيز در مقابل عزّت او ذليل شده و همه چيز در برابر قدرت او سر تسليم فرود آورده و همه چيز در برابر هيبت او خاضع شده اند. پادشاه پادشاهان و گرداننده افلاك و مسخّر كننده آفتاب و ماه، كه همه با زمان ِتعيين شده در حركت هستند. شب را بر روي روز و روز را بر روي شب مي گرداند، كه به سرعت در پي آن مي رود. در هم شكننده هر زور گوي با عناد، و هلاك كننده هر شيطان سر پيچ و متمرّد. براي او ضدّي و همراه او معارضي نبوده است. يكتا و بي نياز است. زاييده نشده و نمي زايد، و براي او هيچ همتايي نيست. خداي يگانه و پرودگار با عظمت. مي خواهد پس به انجام مي رساند، و اراده مي كند پس مقدّر مي نمايد، و مي داند پس به شماره مي آورد. مي ميراند و زنده مي كند، فقير مي كند و غني مي نمايد، مي خنداند و مي گرياند، نزديك مي كند و دور مي نمايد، منع مي كند و عطا مي نمايد. پادشاهي از آن ِاو و حمد و سپاس براي اوست. خير به دست اوست و او بر هر چيزي قادر است. شب را در روز و روز را در شب فرو مي برد. نيست خدايي جز او كه با عزّت و آمرزنده است. اجابت كننده دعا، بسيار عطا كننده دعا، بسيار عطا كننده، شمارنده نَفَس ها و پرودگار جن ّو بشر، كه هيچ امري بر او مشكل نمي شود، و فرياد دادخواهان او را منضجر نمي كند، و اصرارِ اصرار كنندگانش او را خسته نمي نمايد. نگهدارنده صالحين و موفّق كننده رستگاران و صاحب اختيار مومنان و پروردگار عالميان. خدايي كه از آنچه خلق كرده مستحق است كه او را در هر حالي شكر و سپاس گويند. او را سپاس بسيار مي گويم و دائماً شكر مي نمايم، چه در آسايش و چه در گرفتاري، چه در حال شدت و چه در حال آرامش. و به او و ملائكه اش و كتاب ها و پيامبرانش ايمان مي آورم. دستور او را گوش مي دهم و اطاعت مي نمايم و به آنچه او را راضي مي كند مبادرت مي ورزم و در مقابل مقدرات او تسليم مي شوم به عنوان رغبت در اطاعت او و ترس از عقوبت او، چرا كه اوست خدايي كه نمي تواند از مكر او در امان بود و از ظلم او هم ترس نداريم (يعني ظلم نمي كند).

 چگونه يك «زن واقعي» باشيد؟ 

گاهي به مقاله هايي برمي خوريم كه راهكارهايي را براي اين كه زنان بتوانند مرد مناسب خود را پيدا كنند، عنوان كرده اند. بيش تر نويسنده هاي اين عناوين، خود خانم ها بوده اند! يك مقدار عجيب است، چون در دنيايي كه بيشتر زنان مردان دلخواه خود را به راحتي مي توانند پيدا كنند يا برعكس، ديگرچه نيازي به راهنمايي وجود دارد؟نظر و ديدگاه يك مرد در اين مورد كارآمدتر است. در واقع اگر به دنبال يك همراه و شريك زندگي مادام العمرهستيد، تنها و ساده ترين راه آن است كه «يك زن واقعي ...

---

---

---

---

رمضان از چه کلمه ای ریشه گرفته شده است؟
رمضان، نهمین ماه از ماه­های قمری در تقویم اسلامی و بین ماه­های شعبان و شوال است. ریشه کلمه رمضان از رمض است و رمض به معنی داغی سنگ در اثر شدت حرارت تابش خورشید و به معنی شدت گرما می­باشد.[1] در بیان علت نامیده شدن این ماه به این اسم گفته شده است: چون در لغت قدیم، اسامی ماه­ها را به نام آن زمانی از سال که در آن قرار داشته نام گذاری ­کرده­اند و رمضان در موقع نام گذاری، هنگام تندی حرارت گرما واقع شده بود.[2] رمضان تنها ماهی است که خدا از آن در قرآن نام برده است (شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ، (روزه، در چند روز معدود) ماه رمضان است؛ ماهی که قرآن، برای راهنمایی مردم ، و نشانه‏های هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است.)«ماه رمضان است كه قرآن در آن فرو فرستاده شده است، تا مردم را راهنمائی كند و نشانه‌ها و آیات روشنی از ارشاد (به حق و حقیقت) باشد و (میان حق و باطل در همه ادوار ) جدائی افكند. پس هر كه از شما ( فرا رسیدن ) این ماه را دریابد،باید كه آن را روزه بدارد.»[3] می توان به کتاب های لغت؛ القاموس، المحیط و المصباح المنیر هم مراجعه نمود.

گذری و نظری به روایات مربوط به ماه مبارک رمضان، این نگاه را به ما می دهد که رمضان، اسمی از اسامی ذات مقدس الهی است. بر این اساس، این ماه را ماه خدا می نمامیم. نکته دیگری که در متون روایی زیاد به آن پرداخته شده، عبادت گاه بودن این روزهای نورانی است، آن چنان که می توان این ماه را، ماه عباداتی چونان روزه، نماز، احیا و... دانست، اما در حوزه های علمیه، حسب سنت سابق که از گذشته گذاشته شده، از این فرصت معنوی جهت ترویج معارف دینی بهره برده می شود و توسعه این امر در این فصل، بسان یک وظیفه عمومی برای حوزه های علمیه و روحانیون ارجمند درآمده، به گونه ای که وقتی نام ماه مبارک رمضان برده می شود، معنای فصل تبلیغ در ذهن مبلغان دینی تبلور پیدا می کند و با این انصراف ذهنی، شاید بتوان معنای فصل تبلیغی را در شمار معانی مجازی ماه رمضان دانست. روزهایی بیش به این فصل احیاگری معارف دینی نمانده و مساجد و مردم، قدوم مبلغان را به انتظار نشسته اند. آن چه در شرایط فرهنگی، سیاسی و اجتماعی موجود، باید بر آن توجه ویژه داشت، آن است که رمز ماندگاری آثار تبلیغ دینی، همت و حرکت بی شائبه در مسیر ترویج دین برای دین است، به گونه ای که مردم، مبلغ را نماد دین باوری، دین مداری و تبلیغ دلسوزانه دین بدانند.با نگاه به رخدادهای پیش و پس از انتخابات باید اذعان داشت که فضای سیاسی، اجتماعی نقاط مختلف کشور و نیز مبلغان، ممکن است متفاوت و ناهمگون باشد، و این امر کار را کمی برای اهالی تبلیغ در این فصل، دقیق تر می نماید. شاخصه هایی که امروز در عرصه اجتماعی شاهد آن هستیم، به گونه و رنگی دیگر در گذشته بوده و عالمان دینی و مبلغان محترم، با تأکید و تکیه بر اصول مشترک مذهبی و عدم ورود در عرصه های اختلافی، مأموریت مهم تبلیغ را با موفقیت انجام داده و این بحران های زمان مند تبلیغی را با تدبیر پشتسر گذاشته اند.تحلیل شرایط فعلی جامعه، به ما می گوید که بستر تبلیغ در کشور دارای فضاهای متفاوتی است و مبلغان برای انجام بهینه وظایف تبلیغی خویش، باید به این مهم، نگاه داشته باشند. به نظر می رسد آنچه باید مورد توجه ویژه روحانیون و فضلای ارجمند قرار گیرد، عدم ورود به مباحث جناحی و عرصه اختلافات سیاسی است که در غیر این صورت، مباحث معارفی نیز تحت الشعاع اختلاف سلیقه ها و دعاوی جناحی قرار خواهد گرفت و بی تأثیر خواهد بود.تأکید بر مواضع کلی نظام اسلامی، مقام معظم رهبری و مراجع عظام تقلید؛ و پرهیز از هتک یا تخریب اشخاص حقیقی و حقوقی، از بایسته های ضروری است که باید مبلغین در تمام آنات تبلیغ به آن نگاه داشته باشند. سخنرانی های تند و غیرمتعارف سیاسی که حاشیه های تندتری را به دنبال خواهد داشت، از عوامل عدم تأثیر مناسب تبلیغ یا تأثیر منفی آن می باشد که پرهیز از آنها و تدبیر حکمت محور، مانایی تبلیغ را تضمین می نماید.امید آنکه به یمن این ماه مبارک، آرامش افزون تر اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه را شاهد باشیم.

پانوشت:
[1]کتاب العین ج7ص39.
[2]لسان العرب ج7 ص160.
[3]سوره بقره آیه 185.

افق حوزه، 21 مرداد 1388 - شماره 237، ص1.